Hoe kinderachtig is Plato!

"[Volgens Protagoras zijn alle gedragsnormen] relatief, ze gelden slechts voor de individuele gemeenschap van mensen die ze erkent.
Trouwens: alles waarmee de mens te maken heeft, niet alleen de normen voor zijn gedrag, is afhankelijk van de opstelling van de individuele groep mensen; deze maakt uit wat voor haar en alleen voor haar van kracht is en wat niet. [...]
Tegen dit relativisme [...] is Plato opgetreden in een dialoog uit zijn latere periode, de Theaetetus [...]. Daarbij blijkt dat het relativisme om een hele reeks redenen niet houdbaar is, bijvoorbeeld alleen al vanwege de eenvoudige reden dat het zichzelf tegenspreekt: wie de bewering opstelt dat alles zonder uitzondering relatief is, die moet dat ook laten gelden voor deze eigen bewering; maar daardoor ontneemt hij die bewering haar algemene geldigheid."
[Klaus Held, "Trefpunt Plato".]

In de stelling "alles is relatief" zou het woord "alles" "panta" zijn in het Grieks - "alle [dingen]", als in "panta rhei". Alle dingen zijn relatief, maar het Al is absoluut: het Al is de relatie van, de verhouding tussen alle dingen.