Een eindig heelal.

Onvrije wil naar macht is dus wat de wereld naar mijn idee beweegt. Bovendien is de wereld, in mijn overtuiging, eindig - iets wat in scherp contrast is met wat ik vroeger dacht. Onmetelijk, immens, onmenselijk groot - dat wel. Maar desalniettemin wel eindig. Neem het wiskundig begrip "oneindig". Het idee is dat je, in theorie, oneindig lang door kunt blijven tellen en dus een oneindig groot getal kunt bereiken. Echter, ieder getal dat je op deze manier bereikt is eindig. Je komt nooit tot een "oneindig groot getal". In feite is het begrip "oneindig groot" al een contradictio in adverbio. "Groot" betekent namelijk per definitie "relatief groot". Het hoogst mogelijke getal zou zijn een getal met oneindig veel negens voor en achter de komma. Maar "oneindig veel" is ook een contradictio in adverbio. Want je zou dan oneindig lang negens moeten blijven schrijven. Maar "oneindig lang" is ook een contradictio in adverbio!

In feite is wiskunde onzin. Want welk getal komt er na nul, als je optelt? Eén? Welnee, eerst moeten alle breuken nog voorbijkomen. Na nul komt er dus het volgende getal: een nul, dan een komma, dan oneindig veel nullen, en dan een één. Maar je raadt het al: "oneindig veel" is een contradictio in adverbio...